dinsdag 9 april 2019

Vink verdedigt voedsel met territoriumzang

Vanmorgen was een Vink (man) zijn voedsel vindplaats aan het afbakenen met zijn territoriumzang. Op de foto's is te zien dat de vink zijn snavel ver open spert, maar omdat de zang op de foto niet tot uiting komt, heb ik de camera omgeschakeld naar video-opname.



Soms is het voor vogels lastig om voedsel te vinden. Zij moeten vliegen, lopen en tussen de bladeren zoeken om aan eten te komen. Daarom hebben sommige vogels een eigen plek die zij verdedigen, dit heet een territorium. Ze laten weten dat dit gebied van hen is door op vaste plekken heel luid te zingen. Zo laten ze soortgenoten weten dat ze niet welkom zijn om in dat gebied eten te gaan zoeken.

In de paartijd is het belangrijk om een goede plek te hebben om een nest te bouwen. Wanneer een vogelpaar een geschikte plek heeft gevonden verdedigt het mannetje dit. De meeste vogels hoor je in de lente zingen. Vooral wanneer de zon op komt zingen de vogels uit volle borst. Ze zingen dat dit hun territorium is of om vrouwtjes aan te trekken. Later op de dag hoor je ze ook maar minder vaak. Wanneer het avond begint te worden kun je vaak ook nog vogels horen zingen.

woensdag 3 april 2019

De rode Eekhoorn

Eekhoorns zijn omnivoren. Dat betekent dat hun ze zowel plantaardig als dierlijk voedsel eten. De eekhoorn voedt zich voornamelijk met boomzaden zoals eikels, noten en kegels van naaldbomen. Ook eten ze knoppen, bladeren, bessen paddestoelen, rupsen, vogeleieren en zelfs jonge vogels. De eekhoorn eet dagelijks vijf procent van zijn lichaamsgewicht aan voedsel. De eekhoorn vindt kleine nootjes en zonnebloempitten ook lekker. Hij (of zij) neemt rustig de tijd om de zonnebloempitten op te peuzelen. Ik zat vanmorgen vanuit de fotohut op de ereloge, en kon rustig foto's en een video maken tijdens zijn ontbijt.

De Eekhoorn neemt de tijd om nootjes en zaden te eten.

De ondersoort die in Nederland voorkomt (Sciurus vulgaris russus) heeft een kop-romp lengte van gemiddeld 216 mm en weegt gemiddeld 310-315 g (in de zomer). Deze ondersoort heeft een West-Europese verspreiding en is waarschijnlijk groter dan de ondersoort die voorkomt op de Britse eilanden (Sciurus vulgaris leucourus). Eekhoorns hebben oorpluimen in de winter en een grote pluimstaart, die naast de signaalfunctie (het maken van zwaaiende en golvende bewegingen als ze zich onzeker of bedreigd voelen) dient voor het evenwicht bij het springen en regeling van de lichaamstemperatuur. De kleur van de pels kan variƫren van rood tot bruin, zandkleurig, grijs of zwart, met een witte buik. In de winter zijn de flanken wat grijzer. Ze hebben 4 tenen aan de voor- en 5 aan de achterpoten, met scherpe nageltjes om goed te kunnen klimmen. Een opvallend kenmerk zijn de onderkaak helften die los van elkaar kunnen bewegen, waardoor ze gemakkelijk noten kunnen openkraken.

Doordat de eekhoorn bij ons geen al te hoge dichtheden bereikt, gebeurt het afstrippen van bast en schors en het opeten van knoppen en scheuten meestal niet in die mate dat er economische schade optreedt aan bomen en struiken. Wel kunnen eekhoorns in tuinen de volledige voorraad hazel- of okkernoten opeten, wat de meeste mensen gelukkig niet erg vinden. Bij het opeten van vogeleitjes en jonge vogeltjes is de impact van eekhoorns waarschijnlijk verwaarloosbaar en ondergeschikt aan die van andere vogelpredators.

Eekhoorns worden er vaak van beschuldigd de natuurlijke verjonging van bossen tegen te gaan. Het is echter zeer onwaarschijnlijk dat, zeker in jaren met veel zaden, deze allemaal opgegeten worden door eekhoorns en andere zaadetende diersoorten. Het begraven van zaden heeft daarbij ook een positieve invloed op de kieming en verspreiding van deze boomsoorten, omdat de eekhoorns zeker niet alle zaden van hun wintervoorraad terugvinden.